Küçük bir çocukken uçsuz bucaksız olan gökyüzünün bir yerde bittiğini ve bitimin de, bir duvarla örülü olduğunu düşünürdüm. Oraya ulaşmak ne kadar zaman alırdı? Peki, duvarın arkasında ne vardı?
Ne güzel kokar değil mi? Kokusunu sevmeyen var mıdır?
Önce bir nefes kokusu içe çekilir. Sonra bir ölçek ile kaç fincan
yapılacaksa kararında koyulur cezveye. Soğuk su eklenir ve kısık ateşte
kaynamaya bırakılır. Sabırla beklenir. Kahve, başında beklenerek pişirilmesi
gerekir. Bir boşlukta aniden taşıverir yoksa. Taşmasına anlar kala cezve,
ateşin üzerinden çekilir. Köpüğü alınır. Sonra tekrar ateşe koyulur. Ve tekrar
fincanlara taksim edilir. Kokusu yeniden içe çekilir. İlk yudum önemlidir: Üfletilerek içilir, o âyinsi ilk yudum.
Afiyet olsun!
Not:
Kısa denemelerden.
12.04.2022
Nerede kalmıştı(m)?
Hemen kitabın arasına bir şey koymalı. Bir işaret
fişeği. Kitabevlerinden alınan “jan jan”lı “şeyler” olmaya da bilir. Fakat
bilmeliyim ve geri döndüğümde o yer neresi ise oradan devam etmeliyim okumaya.
Koleksiyonunu yapanları tanıdım. Neyse ki bende
böyle şeyler yok.
12.04.2022