KALAN

Zaman zaman olur öyle: İnsan ağlar. Gözyaşı şart değil. Tuhaf bir duygu hali. 

Geçen gece zifiri karanlıkta Baudelaire'in Spleen'ini okuyordum; Cahit Sıtkı düştü imgeme: Ne çok Ölüm şiiri yazmış, erkenden de terk etmiş bu dünyayı. Ölüm, sonsuz bir susku ve fakat ona rağmen onca dize. Şah şiir bir anıt gibi durmakta.

Gözyaşı dökmeden ağladım bitimsiz gecenin içinde. 

Bir babun henüz yavru olan bir ceylanı öldürmeden canlı canlı yemeye çalışıyor. Adaleti yok bu dünyanın ve dolayısıyla Tanrı'nın. Ve adım adım yaklaşırken Cahit Sıtkı'nın öldüğü yaşa, o kaçınılmaz bitime, birkaç satır da ben kuşanayım dedim.

Yazı, kalan...Kalacaksa.

Not: Düzyazı şiirlerden.

22.06.2022

EŞSİZ BİR GÖSTERİ

 

İleri geri sallanan salıncakta oturan genç sevgililerin hemen yanıbaşında toprak kokusu. İmgeler birbirine karışıyor: Toprak, salıncak,sevgili! Ancak, şüphe deliyor beynimi: Salıncak Zaman'a oynuyor. Her ileri geri gidişte ân kayboluyor. Toprak suyla karışıyor ve esrarlı bir kokuya bölüyor geceyi. Sevgili bir öpüşü paylaşıyor: Ne çok YOKLUK halbuki! Bende şüphe delici, Parçacık fiziği... Bir feylezof nedensellik diyor. En sonu ilk neden.

Tanrı her şeyin ötesinde değil miydi? Münezzeh! Büyük risk: Bütün kötülüklerin yaratıcısı: İyiliklerin, merhametin sahibi.

Ne çok çelişki!

Ve bende şüphe, delici. 

Belki bir dil oyunu şüphe.

Başka şeyler düşünmeli artık dil oyunundan öte/dile sığmayacak anlam yüklü evrende. Çözümlenecek başka anlamlar. Yokanlamlar!

Sonsuz uzay ve gezegenler: Onca taş yığını: İsrafın kısa tarihi. Yüzlerce yumurtadan ancak bir ya da birkaç düzine hayata tutunan deniz canlıları.

İlk nefes:Su!

Ve bir histeri!

Uzayıp giden eşsiz bir gösteri.

22.06.2022

Not: Düzyazı şiirlerden.

AYNA

Eski bir İstanbullu'ya...

Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
mavi deniz uçsuz bucaksızsa da
bir o kadar çok eve dönmeyi düşledim
gidip bulacağım limanlar yeni ise de
ben hep eskiye takılı kaldım
ne çok mâzi

Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
iyot kokusunu çektimse de içime
öte taraftan evdeki konforlu Hayat'ımı özledim
demli bir çay koyu bir kahve
ne çok güven

Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
gemi yoldaydı ve yeni yakındı;
yeninin içinde özlem yok muydu?
Gelgelelim çıkagelmişti Kavafis, başka şehir bulmak
ne çok hüzün

Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
nereye gitsem İstanbul karşıladı beni:
Âşık olduğum ilk kadın, okuduğum ilk roman, içtiğim ilk şarap
ne çok anı

Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
şimdi bana her şey uzak, hasret ah
ne çok memleket

Not: Düzyazı şiirlerden.

13.06.2022