Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
mavi deniz uçsuz bucaksızsa da
bir o kadar çok eve dönmeyi düşledim
gidip bulacağım limanlar yeni ise de
ben hep eskiye takılı kaldım
ne çok mâzi
Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
iyot kokusunu çektimse de içime
öte taraftan evdeki konforlu Hayat'ımı özledim
demli bir çay koyu bir kahve
ne çok güven
Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
gemi yoldaydı ve yeni yakındı;
yeninin içinde özlem yok muydu?
Gelgelelim çıkagelmişti Kavafis, başka şehir bulmak
ne çok hüzün
Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
nereye gitsem İstanbul karşıladı beni:
Âşık olduğum ilk kadın, okuduğum ilk roman, içtiğim ilk şarap
ne çok anı
Hep aynaya baktım o bitimsiz yolculuklarda
şimdi bana her şey uzak, hasret ah
ne çok memleket
Not: Düzyazı şiirlerden.
13.06.2022
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder